Ludzie.info

Aleksander Wielki

Aleksander III Macedoński, zwany Wielkim, żył w latach 356 – 323 p.n.e. Był królem Macedonii, antycznego królestwa na Półwyspie Bałkańskim. W ciągu 13 lat panowania zyskał sławę jednego z najwybitniejszych strategów i najbardziej skutecznych wodzów w historii świata.

Wczesne lata i kariera wojskowa

Aleksander III Macedoński był synem filipa II. Wyruszając na wojnę w roku 340 p.n.e., Filip II pozostawił Macedonię pod opieką 16-letniego Aleksandra. W latach późniejszych syn pomógł ojcu wygrać bitwę z wojskami ateńsko-tebańskimi. Filip II zginął, gdy Aleksander miał 20 lat. Młody król odziedziczył silne państwo oraz dobrze zorganizowaną i doświadczoną armię. Po zwycięstwie nad zbuntowanymi greckimi miastami-państwami kontynuował plany ekspansji ojca, podbijając znaczne terytoria imperium perskiego (dzisiejszego Iranu).

Dariusz III

Armia Aleksandra Wielkiego, złożona z 42000 żołnierzy, przeszła przez Turcję oraz Cylicyjskie Wrota, aby zetrzeć się z armią perską, dowodzoną przez króla Dariusza III, i pokonać ją w bitwie pod Issos. Dariusz III rzucił się do ucieczki, powodowany lękiem o własne życie. Był tak przerażony, że zostawił żonę, dzieci, matkę oraz majątek. Aleksander Wielki ruszył w pościg za Dariuszem III, który został porwany i zamordowany przez zwolenników swojego krewnego – Bessosa. Bessos ogłosił się następcą Dariusza III przyjął imię Artakserksesa V i powrócił do Azji Środkowej, aby rozpocząć kampanię wojenną, skierowaną przeciw Aleksandrowi Wielkiemu. Walki trwały trzy lata. W tym czasie król Macedonii zajął kolejne miasta i założył nowe, każde z nich nazywając Aleksandrią.

Indie

W roku 326 p.n.e. Aleksander Wielki był już gotowy na podbój Indii. Rozegrał bitwę nad rzeką Hydaspes z hinduskim władcą Porusem. Po zwycięstwie zaproponował Porusowi, by został jego sojusznikiem, na co hinduski władca przystał. Aleksander Wielki mianował go satrapą jego własnego królestwa. Armia Aleksandra Wielkiego, wymęczona wieloletnimi walkami, zbuntowała się przeciwko głównodowodzącemu, który zmuszony był poprowadzić ją z powrotem do Persji.

Ostatni okres życia

W drodze powrotnej z Indii do Persji, zmarł przyjaciel Aleksandra Wielkiego, Hefajstion. Władca był z tego powodu bardzo przygnębiony i zdecydował się na powrót do Babilonu, miasta, które podbił w czasie kampanii przeciwko Dariuszowi III. Zmarł tam po kilkunastu dniach choroby.

Naukowcy nie mają pewności co do przyczyn śmierci Aleksandra Wielkiego. Wiemy jednak na pewno, że król był bardzo młody – miał zaledwie 32 lata. W trakcie krótkiego życia zdołał podbić większość znanego wówczas świata. W pełni zasłużył na tytuł Aleksandra wielkiego.