Ludzie.info

Jan Kalwin (Jean Calvin)

Urodziny w 1509 r. w Noyon Jan Kalwin, a właściwie Jean Calvin, dzieciństwo i młodość spędził we Francji. Miał zostać księdzem Kościoła katolickiego. Studiując teologię i prawo, zapoznał się z poglądami Marcina Lutra, które wywarły na nim duże wrażenie. Stał się ich rzecznikiem i propagatorem. Wystąpił z krytyką papieża oraz Kościoła katolickiego.

Pozostawanie w katolickiej Francji stało się dla niego niebezpieczne, schronił się więc w Bazylei, w Szwajcarii. W 1536 r. napisał głośne dzieło „Christianea religions institutio”. Kalwin za podstawę wiary przyjmował Pismo Święte, nie zaś papieża. Twierdził, że Biblia jest jedynym źródłem objawienia, a każdy chrześcijanin powinien studiować ją samodzielnie i żyć zgodnie z zasadami wiary. Utrzymywał, że człowiek z góry skazany jest na potępienie lub zbawienie, Bóg bowiem niektórych czyni swymi wybrańcami. Zalecał życie skromne – tak jak nauczał Jezus.

Kalwin był dobrym organizatorem. W 1541 r. zaproszono go do Genewy, by objął przywództwo nad protestantami, którzy odrzucili nauki Kościoła katolickiego. Kalwin utworzył tam pierwszą swoją gminę religijną. Zorganizował szkoły i uniwersytety (akademię). Troszczył się o chorych i biednych. Opracował surowe reguły postępowania w życiu codziennym. Zgodnie z nimi kupców karano za oszustwa i zawyżanie cen. Ulice regularnie zamiatano. Ludzie musieli ubierać się skromnie i unikać jaskrawych kolorów. Kobietom nakazywano zakrywać włosy dla wyzbycia się próżności. Zabroniono tańców, chodzenia do teatru, gry w karty, przeklinania i śpiewania sprośnych piosenek. Niewiernych mężów i żony tracono, a chłopca, który pobił rodziców, ścięto. Kalwin stał się prawdziwym surowym władcą Genewy.

W kościołach genewskich ustawiono wielkie ambony, z których pastor w długich kazaniach objaśniał Biblię. Usunięto obrazy i rzeźby, by ludzie przestali się do nich modlić jak bałwochwalcy. Najważniejszych członków każdego z kościołów nazywano starszymi lub prezbiterianami.

Podobnie jak większość reformatorów religijnych tamtego okresu, Kalwin był nietolerancyjny wobec ludzi, którzy się z nim nie zgadzali. Kiedy do Genewy przybył reformator hiszpański Servetus, by przedyskutować z nim sprawy. Które budziły jego wątpliwości, został wtrącony do więzienia, a potem spalony na stosie. Palono także każdego posądzonego o czary – około trojga ludzi rocznie.

Do Genewy przybywali protestanci z innych części Europy, by uniknąć prześladowań Kościoła katolickiego i uczyć się od Kalwina. Zanim reformator zmarł, jego idee ogarnęły wiele krajów, zwłaszcza Niderlandy, południową Szkocję, południowo-wschodnią Anglię oraz część Francji.

Jan Kalwin zmarł w 1564 roku, w wieku 54 lat.

Przeczytaj również o Buddzie.