Ludzie.info

Napoleon Bonaparte

Napoleon Bonaparte to jeden z najwybitniejszych francuskich mężów stanu. Ten wyśmienity wódz i strateg wojskowy, nazywany „małym kapralem”, urodził się na Korsyce w roku 1769. Będąc w armii, piął się po szczeblach kariery, a w 1804 roku koronował się na cesarza narodu francuskiego.

Napoleon pobierał nauki we francuskich szkołach wojskowych. Opinia publiczna usłyszała o nim dosyć wcześnie i okrzyknięto go wschodzącą gwiazdą. Dowodził wojskami, które stłumiły rojalistyczne powstanie w Paryżu roku 1795. W nagrodę został mianowany dowódcą wojsk wewnętrznych i generałem dywizji, a następnie naczelnym wodzem wojsk walczących we Włoszech.

W roku 1799 przejął władzę we Francji, ogłaszając się pierwszym konsulem. Wprowadził wiele reform usprawniających funkcjonowanie państwa słabego i rozchwianego od czasu wybuchu rewolucji w roku 1789. Dokonał kodyfikacji prawa francuskiego oraz unormował stosunki z Kościołem katolickim.

Bitwa pod Trafalgarem

W roku 1805 Napoleon zamierzał zaatakować Wielką Brytanię. Plany te musiał porzucić, gdy połączone floty francuska i hiszpańska poniosły klęskę w bitwie morskiej pod Trafalgarem. Francuzi i Hiszpanie stracili 22 z 33 statków, flota brytyjska natomiast zachowała wszystkie okręty. W bitwie zginął jednak najsłynniejszy admirał floty brytyjskiej – wicehrabia Horatio Nelson.

Kampania rosyjska w roku 1812

W roku 1812 Napoleon wraz z Wielką Armią wyprawił się na Rosję. Rosjanie podjęli odwrót. Zastosowali taktykę spalonej ziemi i pociągnęli wojska napoleońskie za sobą w głąb kraju. Mimo zdobycia Moskwy Napoleon musiał wycofać się z rosyjskiej stolicy, pokonany przez mroźną zimę. Podczas długiego i ciężkiego odwrotu jego armia została zdziesiątkowana przez choroby, głód i dotkliwe zimno.

Napoleon dalej próbował poszerzyć granicę Francji, ale zjednoczone armie Wielkiej Brytanii, Prus, Rosji i Szwecji wystąpiły przeciwko cesarzowi i w roku 1814 zajęły Paryż. Napoleon został zmuszony do abdykacji, po czym zesłano go na Elbę.

Sto dni Napoleona

W lutym 1815 roku Napoleon uciekł z wyspy i powrócił do Francji z zaledwie 600 ludźmi. Kiedy francuscy żołnierze 5. pułku zagrodzili mu drogę, wyszedł im naprzeciw i rzekł: „Wiem, że mnie rozpoznajecie. Możecie zastrzelić swojego cesarza, jeśli tylko starczy wam odwagi”. Z okrzykiem „Niech żyje cesarz!” oddział – zamiast aresztować Napoleona – stanął po jego stronie. Podczas marszu na Paryż dołączyły jeszcze tysiące dawnych żołnierzy. W marcu król Ludwik XVIII został zmuszony do ucieczki, a Napoleon ponownie przejął władzę we Francji.

Bitwa pod Waterloo

Bitwa pod Waterloo rozegrała się 18 czerwca 1815 roku. Naprzeciw wojsk francuskich, dowodzonych przez Napoleona, stanęły połączone siły angielskie (z księciem Wellingtonem na czele) oraz pruskie (pod dowództwem feldmarszałka Bluchera). Walki zakończyły się klęską Francuzów i zamknęły 23-letni okres wojen w Europie. Zginęło lub odniosło rany 15 000 żołnierzy angielskich i 7000 pruskich. Napoleona bitwa kosztowała 25000 zabitych i rannych, 8000 jeńców oraz koronę Francji.

Ostatnie dni i śmierć Napoleona

Cesarz został jeszcze raz skazany na wygnanie, tym razem na Wyspę Świętej Heleny, niewielką wysepkę należącą do Wielkiej Brytanii, położoną na Oceanie Atlantyckim. Zmarł tam 5 maja 1821 roku. W roku 1840 jego szczątki przeniesiono do Francji i uroczyście pochowano w kościele Inwalidów w Paryżu.

Interesujące fakty

Na podstawie listów oraz rozkazów, które pisał, ustalono, że Napoleon Bonaparte był leworęczny.

Wielka Armia Napoleona – najliczniejsza wówczas w Europie – liczyła 500 000 żołnierzy.

Łuk Triumfalny, wybudowano dla upamiętnienia zwycięstw wojsk napoleońskich.

To właśnie z ust Napoleon Bonaparte padło słynne powiedzenie: „Żołnierze maszerują na żołądkach”. Oznaczało to, że głodni żołnierze nie są w stanie iść naprzód i walczyć.

Naukowcy twierdzą, że do klęski Napoleona pod Waterloo przyczyniła się potężna erupcja wulkanu. Bitwa pod Waterloo miała miejsce 18 czerwca 1815 r. Wybuch wulkanu Tambora w Indonezji nastąpił 10 kwietnia 1815, czyli trochę ponad dwa miesiące przed bitwą. Erupcja wulkanu miała ogromny wpływ na pogodę całej planety. Wyrzucony do atmosfery popiół unosiły się przez wiele miesięcy, okrążając kulę ziemską i mocno zmniejszając natężenie promieniowania słonecznego dochodzącego do Ziemi. Spowodowało to wystąpienia t.zw. Roku bez lata.

Zamach przeprowadzony przez Bonapartego

10 VIII 1792 r. we Francji powstał Konwent Narodowy – zgromadzenie ustawodawcze rewolucji francuskiej. Rozpoczął on działalność zniesieniem monarchii i proklamowaniem republiki (22 IX). W październiku 1793 r. Konwent wprowadził we Francji rewolucyjny kalendarz francuski, zaczynający się od 22 września 1792 roku, tj. od dnia proklamowania republiki. Był to pierwszy dzień pierwszego roku ery republikańskiej. Kalendarz dzielił rok na 12 miesięcy. Drugim miesiącem roku był brumaire, zaczynający się 22, 23 lub 24 października wg kalendarza gregoriańskiego i trwający do 20, 21 lub 22 listopada.
18 brumaire'a roku VIII (9 XI 1799 r.) generał Napoleon Bonaparte dokonał wojskowego zamachu stanu. Obalił dyrektoriat i utworzył prowizoryczny rząd, który miał opracować konstytucję ustanawiającą władzę trzech konsulów. Bonaparte stanął na czele republiki jako I konsul. W swym urzędzie połączył władzę wykonawczą z dominującym wpływem na władzę ustawodawczą. 18 brumaire'a zakończył rewolucję francuską.
Bonaparte utrzymał podstawowe zdobycze prawne rewolucji i dokonane przez nią zmiany w posiadaniu ziemi (na korzyść bogatych chłopów i mieszczan), zapewnił stabilność rządów i obronę zdobyczy państwa przed zewnętrzną interwencją. Równocześnie zagarnął w swe ręce pełną władzę dążąc do hegemonii Francji (i osobistej) w Europie.
W wyniku zamachu stanu 18 brumaire'a Napoleon Bonaparte z korsykańskiego żołnierza wyrósł na „męża opatrznościowego”. Zrobił błyskawiczną karierę wojskową oraz uzyskał dominującą pozycję dzięki politycznym decyzjom, które podejmował na własną odpowiedzialność. Wybitny wódz i polityk, twórca nowoczesnej armii, skupiwszy całą władzę w swoich rękach koronował się w 1804 r. na cesarza Francuzów, przyjmując imię Napoleon I.