Ludzie.info

Zofia Szlenkierówna

Urodziła się w Warszawie 7 września 1882 roku. Studiowała medycynę w Genewie, jednak ze względu na zły stan zdrowia nie mogła doprowadzić do końca rozpoczętych studiów. Postanowiła zostać pielęgniarką i ukończyła słynną szkołę pielęgniarek w Londynie, założoną przez Florence Nightingale. Pozostawiony przez rodziców majątek przeznaczyła na cele społeczne. Jej największą fundacją był oddany do użytku w 1913 roku szpital dla dzieci w Warszawie, który dla upamiętnienia swych rodziców nazwała imionami Karola i Marii. Leczono w nim dzieci bez względu na przynależność społeczną, wyznanie czy narodowość. Co więcej, mali pacjenci pochodzący z rodzin robotniczych i z ubogich przedmieść warszawskich, byli przyjmowani bezpłatnie. Kres działalności szpitala położyła okupacja i tragedia powstania warszawskiego, w czasie którego został zniszczony.

Zofia Szlankierówna zajmowała się też wychowaniem kadr pielęgniarskich i popularyzacją idei nowoczesnego szpitalnictwa. Wielokrotnie wyjeżdżała za granicę w celu zaznajomienia się z najnowszymi zdobyczami w organizacji szpitalnictwa i metodami pielęgnacji chorych. Zdobytą wiedzę starała się upowszechnić w Polsce.

Od 1928 r. Zofia Szlenkierówna była dyrektorem Warszawskiej Szkoły Pielęgniarek. Pracę pielęgniarki uważała za zaszczytne powołanie i nie tolerowała w niej niedbalstwa ani obojętności. Jako pionierka świeckiego pielęgniarstwa w Polsce, pragnęła zastąpić motywy religijne wartościami wynikającymi z szeroko pojętego humanitaryzmu i właściwych stosunków między ludźmi. W Polsce międzywojennej bardzo wysoko ceniono wiedzę i pracę. Zofii Szlenkierówny. Była jedną z pierwszych kobiet, które otrzymały Order Odrodzenia Polski.

Międzynarodowy Czerwony Krzyż w Genewie odznaczył ją medalem Florence Nightingale, przyznawanym za wybitne zasługi w ratowaniu ludzkiego zdrowia.

Zofia Szlenkierówna zmarła po ciężkiej chorobie 2 października 1939 roku.