Ludzie.info

Typy temperamentów u ludzi według Hipokratesa

Najstarszą, znaną do dziś i utrwaloną w języku potocznym typologią temperamentów jest typologia Hipokratesa. Wyróżnia ona cztery podstawowe typy temperamentu człowieka: sangwinik, choleryk, melancholik i flegmatyk.

Choleryk
Choleryk odznacza się dużą energią życiową przy jednoczesnym braku opanowania. Jest gwałtowny, wybuchowy, skłonny do niezadowolenia, gniewu i agresji.
Nawet przysłowiowa „mucha na ścianie” potrafi wyprowadzić go z równowagi. Szybkość powstawania uczuć i ich siła pozwalają określić go jako człowieka afektywnego. Nie unika trudności. Wprost przeciwnie – wychodzi im naprzeciw. W trudnych sytuacjach zawsze można na niego liczyć. Żądza panowania, porywczość, egoizm i niecierpliwość sprawiają, że kontakty z nim najeżone są trudnościami. Można z nim współżyć, ale na zasadzie ustępowania mu. Często działa na pokaz. Jest odważny, przebiegły, ambitny, ale też zazdrosny, bezwzględny, niekiedy okrutny.
Przeżycia choleryka charakteryzuje trwałość, toteż bywa on zawzięty, mściwy i nieprzejednany. Zewnętrznie reakcje są szybkie, silne i trwałe, a zarazem nieregularne.

Sangwinik
Sangwinik to najbardziej ustabilizowany typ charakteru. Posiadająca go osoba, to człowiek o żywym usposobieniu, optymista, wesoły, pogodny, bierze życie od jego łatwiejszej strony. Cechuje go swoista lekkość bytu. W sytuacjach nieprzyjemnych bywa najczęściej speszony i smutny, jednak stan ten szybko mija. Widzi świat w jasnych barwach. Jest wrażliwy, otwarty i subtelny. Jego przeżycia są słabe, płytkie i nieregularne.
Dominuje u niego reakcja typu „słomiany ogień” - szybko zmienia obiekty zainteresowań. Sangwinik to człowiek wesoły i szybki. Taka osoba często w sposób przesadny wyraża swoje uczucia. Szybko roni łzy wzruszenia i przejawia oznaki przejęcia się, jednak fakt, że szybko o tym zapomina sugieruje, że jego uczucia nie są głębokie.

Flegmatyk
Ze względu na zabarwienie emocjonalne można go umieścić pośrodku między sangwinikiem a cholerykiem – jest stały.
Flegmatyk, to człowiek odznaczający się mało dynamicznym usposobieniem, nie ulegający gwałtownym emocjom, słabo reagujący na podniety, ale wytrwały w działaniu i konsekwentny w uczuciach. Jeżeli nie znajduje się w szczególnie nie sprzyjających warunkach, jest zadowolony ze świata i z siebie. Trudno go czymś zrazić. Jedynie sytuacja bodźcowa o bardzo dużej sile może go wyprowadzić z równowagi.
Właśnie dzięki temu niewzruszonemu spokojowi nazywany jest często „zimnokrwistym”. Co prawda flegmatyk może też działać pod wpływem afektów, jednak szybko je zapomina i niebawem odzyskuje spokój. Flegmatyk ma raczej mało zainteresowań i przyjaciół. Skupiony na sobie i swojej ewolucji wewnętrznej. Często obojętny na wszystko, a ta obojętność przechodzi u niego w apatię.
Przeżycia uczuciowe są raczej głębokie, skupiają się jednak na wybranych ludziach i przedmiotach. Najczęściej jest to miłość do domu i rodziny.
Nie lubi zmian otoczenia i nowych sytuacji. Zwykle jest domatorem.
Bierny, spokojny, odznacza się dużą tolerancją. Nie stawia życiu dużych wymagań. Wystarczy mu dobre jedzenie, picie i spokojna atmosfera w domu. Na bodźce zewnętrzne reaguje spokojnie, powoli, a jego reakcje ruchowe są oszczędne.

Melancholik
Jest to człowiek o łagodnym usposobieniu, bierny, którego cechuje brak impulsywności. Wskutek właściwego mu smutnego nastroju ma skłonności do czarnowidztwa. Trudno mu dostrzec, że życie ma nie tylko cienie, ale i blaski. Na jego postępowaniu bardzo ciąży przeszłość. Przyszłość widzi jako zagrożenie. Przeżycia lęku, trosk i zgryzoty wypełniają jego psychikę i determinują zachowanie.
Melancholik lubi spokój. Działanie silnych bodźców może być dla niego źródłem różnego rodzaju zaburzeń zachowania. Życie traktuje jako ciężkie zadanie, które trzeba wykonać z powagą i pełną odpowiedzialnością. Cierpi na kompleks niższości. Każde niepowodzenie potęguje w nim poczucie mniejszej wartości. Jest bardzo wrażliwy. Jego przeżycia są silne i głębokie, choć powstają wolno. Nie wykazujący nagłych przeskoków przebieg uczuć oraz ich trwałość są bardzo znamienne dla zachowania melancholika. Przejawia się to szczególnie w stosunkach międzyludzkich. Melancholik nie jest człowiekiem towarzyskim.