Ludzie.info

Fryderyk Chopin

Fryderyk Franciszek Chopin – największy polski kompozytor i pianista. Urodził się 1 marca 1810 roku w Żelazowej Woli (Księga chrztów w kościele parafialnym w Brochowie k. Żelazowej Woli wskazuje jako datę urodzin 22 lutego, ale rodzina Chopinów i sam kompozytor zawsze podawali dzień 1 marca). Od najmłodszych lat przejawiał niezwykłe uzdolnienia muzyczne. Pierwszy duży koncert fortepianowy dał w wieku 8 lat. Nie cieszył się najlepszym zdrowiem, dlatego rodzice wysyłali go na wieś w nadziei, że świeże powietrze wzmocni jego wątły organizm.

Wpływ lokalnego folkloru Mazowsza, Wielkopolski, Kujaw i Lubelszczyzny odnaleźć można w jego wczesnej twórczości. W wieku 16 lat wstąpił do Szkoły Głównej Muzyki w Warszawie. Stał się też ulubieńcem warszawskich salonów. Towarzystwo ujmował swoją uprzejmością, kurtuazją, wyważonym poczuciem humoru. Wyjątkowo przystojna postać i blada twarz, naznaczona już piętnem choroby wraz z niezwykłymi zdolnościami artysty – odpowiadały romantycznemu wyobrażeniu o tragicznym geniuszu skazanym na beznadziejną walkę z losem.

W 1837 poznał francuską powieściopisarkę George Sand. Znajomość, która wkrótce przerodziła się w długi (trwający 9 lat) romans, stanowiła temat licznych plotek w paryskim światku. Ze względu na zły stan zdrowia kompozytora, zimą George Sand zabierała go na słynną z łagodnego klimatu Majorkę. Podczas jednego z wyjazdów Chopin przeszedł ostry atak gruźlicy. Po długim leczeniu doszedł do siebie, ale już nigdy nie odzyskał dawnej sprawności. Przy wzroście ok. 180 cm ważył zaledwie 52 kg. George Sand dokładała wszelkich starań, by jak najdalej odsunąć widmo nieuchronnej śmierci. Latem zabierała go do swojej wiejskiej posiadłości w Nohant, zimą wracali do Paryża. W Nohant Chopin kilka razy spędził szczęśliwe wakacje i właśnie tu powstały jego najlepsze utwory.

Od 1839 roku stan zdrowia Chopina pogarszał się z każdym rokiem. 16 lutego 1848 roku wystąpił po raz ostatni w Paryżu. W tym samym roku odbył podróż koncertową po Anglii i Szkocji. Ostatni publiczny koncert dał w Londynie 16 listopada 1848 roku. W tym tez roku skomponował swój ostatni utwór.

Zmarł 17 października 1849 roku w wieku zaledwie 39 lat. Ostatnim życzeniem kompozytora była prośba o wykonanie na jego pogrzebie „Requiem” Mozarta. Pochowany został na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu, a jego serce sprowadzono do kraju i złożono w kościele Świętego Krzyża w Warszawie.

Dorobek kompozytorski Fryderyka Chopina

Mimo naznaczonego chorobą, krótkiego (39 lat) życia, Chopin pozostawił po sobie bogatą spuściznę. Jego dorobek kompozytorski składa się głównie z utworów na fortepian. Chopin, jak nikt po nim, umiał wykorzystać możliwości tego instrumentu w oddawaniu uczuć i wywoływaniu wrażeń. Za jego sprawą etiudy, czyli utwory muzyczne przeznaczone do ćwiczeń dla nabrania biegłości technicznej, stały się utworami koncertowymi.

Cechą romantycznej muzyki Chopina, zaliczanej do szczytowych osiągnięć muzyki światowej, jest nasycenie jej artystycznie przetworzonymi motywami zaczerpniętymi z polskiej muzyki narodowej i ludowej (polonezy i mazurki). Jednym z najbardziej znanych utworów Chopina jest m.in. napisana na wieść o stłumieniu powstania listopadowego przez oddziały rosyjskie Etiuda c-mol „Rewolucyjna”. O jego etiudach mawiano, że „nie sprosta im ani muzyk bez wirtuozerii, ani niemuzykalny wirtuoz”. I rzeczywiście Etiuda „Rewolucyjna” wymaga od pianisty mistrzowskiego opanowania instrumentu.

Oprócz etiud, których skomponował 27, pozostawił po sobie 19 nokturnów, 25 preludiów, 14 walców, 10 polonezów, 55 mazurków, 4 scherza, 17 pieśni polskich oraz sonaty fortepianowe. Jest on też autorem 4 ballad, dla których inspiracją była twórczość polskiego wieszcza i mistrza ballady, Adama Mickiewicza. Tym, co wyróżniało nadzwyczajny geniusz Chopina był sukces kompozytorski w każdej formie muzycznej, jaką podjął. Wychodził przy tym daleko poza ograniczenia epoki, nadając swym utworom oryginalne, charakterystyczne brzmienie.

Pamięci Chopina

Twórczość Chopina wywarła ogromny wpływ na muzykę drugiej połowy XIX i początku XX wieku, zwłaszcza kompozytorów neoromantycznych (F.Liszt, R.Wagner i inni) i przedstawicieli szkół narodowych (rosyjskiej, skandynawskiej). Dla uczczenia pa mięci wielkiego kompozytora powołano wiele stowarzyszeń muzycznych jego imienia. Jednym z nich jest Towarzystwo im. Fryderyka Chopina (TiFC). Powstało ono z założonej w 1899 r. przez J. Karłowicza sekcji im. F. Chopina, przemianowanej w 1950 r. na TiFC. Siedzibą Towarzystwa jest (od 1953 r.) pałac Ostrogskich w Warszawie, gdzie utworzono również muzeum Chopina. Towarzystwo prowadzi działalność naukowo badawczą i wydawniczą (m.in. w latach 1949-61 edycja „Dzieł wszystkich" Chopina pod redakcją I. J. Pa derewskiego, L. Bronarskiego, i J. Turczyń skiego, ,,Roczniki Chopinowskie"). Sprawuje też opiekę nad muzeum Chopina w Żelazowej Woli, organizuje koncerty, festiwale chopinowskie w Dusznikach Zdroju, funduje stypendia artystyczne i naukowe.

Ciekawostki

Z okazji 213. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina ukazała się książka, która zawiera 231 listów ulubionej uczennicy Fryderyka Chopina, Friederike Müller. Listy były kierowane do ciotek podczas pobytu Müller w Paryżu: barwne opisy życia muzycznego i towarzyskiego stolicy Francji. Uczennica ze szczegółami i obrazowo opisuje niemal każdą z około 170 swych lekcji z Chopinem i przytacza dosłownie wiele odbytych z nim rozmów.